WATERINGEN - Afgelopen zaterdag, tijdens Open Monumentendag vond op de Stichting Historische Druivenkwekerij Sonnehoeck de overhandiging plaats van een gedenksteen behorende bij de restauratie van de fruitmuur langs de Poeldijkseweg in Wateringen. Wethouder Leen Snijders nam de gedenksteen namens de gemeente in ontvangst. De steen werd overhandigd door mevrouw Van den Bos, weduwe van de oud-burgemeester van Wateringen, de burgemeester die zich ingezet heeft voor het behoud van deze muur. De gedenksteen is vervaardigd en geschonken door steenhouwer ‘De Gedenkgroep en Bosch Glaskunst’ uit Wateringen. De gedenksteen wordt ingemetseld in het nog te restaureren tweede deel van deze fruitmuur. Na de officiële overdracht werd door het Westlands duo Komfort and Joy een gedicht ten gehore gebracht dat speciaal voor deze gelegenheid is geschreven door de Westlandse streekdichter Dennis Koopman. Op de gedenksteen staan de namen van alle eigenaren van de druivenkwekerij waarvoor de muur is gebouwd, vanaf 1820.

De muur is gebouwd rond 1900 en hoorde oorspronkelijk bij een complex kniekassen. De rode bakstenen fruitmuren zijn een bijzonder stukje Westlands erfgoed. Tuinders bouwden de muren om hun fruit – onder andere druiven, pruimen, peren, abrikozen en perziken – te beschermen tegen de straffe noorderwind. De muur, gelegen aan de doorgaande weg van Poeldijk naar Monster is gebouwd omstreeks 1900 en hoorde oorspronkelijk bij een complex kniekassen dat door een warenhuis is vervangen. De fruitmuur heeft de status van een rijksmonument en hoort als cultuur-historisch erfgoed bij een van de toegangspoorten tot het Westland.

Wethouder Leen Snijders vertelde bij de uitreiking over de renovatie: “De gedenksteen is voor een bijzondere muur die al in 1900 gebouwd is om de gewassen te beschermen tegen de wind. Deze muur wordt in twee stappen gerestaureerd. Het gaat hier over de restauratie van een rijksmonument. Het eerste deel – van maar liefst 74 meter - is afgelopen voorjaar gerestaureerd en stond op instorten. Dit deel van de muur werd alleen nog overeind gehouden door een houten constructie. De kans bestond dat de muur tijdens het rechtzetten zou breken en instorten. De hechting tussen de stenen was nihil en op verschillende plekken kon je de stenen tussen de specie vandaan trekken. Het waren eigenlijk alleen nog maar op elkaar gestapelde losse stenen waarvan de lijm – mortel - zijn werk niet meer deed. Het afbreken van dit deel van de muur en deze opnieuw opbouwen bleek de enige optie.

Daarbij is natuurlijk zoveel mogelijk gebruik gemaakt van de oude stenen van de muur die na de sloop zijn schoon gebikt. Verder is de muur aangevuld met nieuwe, speciaal gemaakte stenen, passend bij de oorspronkelijke steen. Het tweede deel van ongeveer 50 meter komt volgend jaar aan de beurt. Bij dit tweede deel van de muur is er geen scheefstand en deze hoeft dus ook niet recht gezet te worden. Ook de fundatie hoeft hier niet aangepast te worden. Hierdoor is deze gemakkelijker te restaureren. Dit stuk muur wordt daarom niet afgebroken, maar hersteld. Bij de restauratie van dit tweede deel wordt de gedenksteen in de muur geplaatst